Ontwikkelingsgeschiedenis van kunststoffen

In 1845 stuitte Sainberg, een chemicus die in Basel, in het noordwesten van Zwitserland, woonde, per ongeluk op het geconcentreerde salpeterzuur en geconcentreerd salpeterzuur op tafel toen hij thuis een experiment deed. Haastig pakte hij het stoffen schort van zijn vrouw op om het gemengde zuur op tafel af te vegen. Na de ophef hing hij het schort bij de kachel te drogen. Onverwachts vloog het schort in vlammen en veranderde in een oogwenk in as. Cybertron keerde terug naar het laboratorium met deze "grote ontdekking" en herhaalde "ongelukken". Na vele experimenten vond Cybertron uiteindelijk de reden: het hoofdbestanddeel van het originele stoffen schort was cellulose. Het kwam in contact met geconcentreerd salpeterzuur en geconcentreerd mengsel om nitrocellulosevet te vormen, de nitrocellulose die later veel werd gebruikt. Senber ontdekte de plasticiteit van nitrocellulose en de dingen die ervan werden gemaakt waren ondoorlaatbaar. Hij gebruikte het met veel interesse om er een aantal prachtige rijstkommen, kopjes, flessen en theepotten van te maken. Hij waardeerde zijn meesterwerken en schreef een brief aan zijn vriend Faraday, een wetenschapper, over de onverwachte oogst. Helaas kon het Faraday niet schelen totdat er een fotograaf verscheen. Fotograaf Alexander Parks heeft veel hobby's, en fotografie is daar een van. In de 19e eeuw konden mensen geen kant-en-klare fotografische films en chemicaliën kopen zoals ze dat nu doen. Ze moesten vaak maken wat ze nodig hadden. Elke fotograaf moet dus ook chemicus zijn.

Een van de materialen die in de fotografie worden gebruikt, is "collodium", een soort "nitrocellulose" -oplossing, dat wil zeggen een nitraatcellulose-oplossing in alcohol en ether. In die tijd werd het gebruikt om lichtgevoelige chemicaliën op glas te plakken om een equivalent te maken dat vergelijkbaar is met de fotografische film van vandaag.

In de jaren 1850 keken parken naar verschillende manieren om met collodium om te gaan. Op een dag probeerde hij collodium mee te mengen. Tot zijn verbazing leverde het mengsel een flexibel hard materiaal op. Parks noemde de stof "paxsin", wat vroeg plastic was. Parks gebruikte "paxsin" om allerlei items te maken: kammen, pennen, knopen en accessoires voor het bedrukken van sieraden. Parks was echter niet erg bedrijfsbewust en verloor geld op zijn zakelijke avontuur. In de 20e eeuw begonnen mensen te graven naar nieuwe toepassingen van plastic. Bijna alle huishoudelijke artikelen kunnen van een soort plastic worden gemaakt. Ga door met het ontwikkelen van de prestaties van parken en maak er winst mee, wat wordt overgelaten aan andere uitvinders. John Wesley Hayat, een drukker uit New York, zag zijn kans schoon in 1868 toen een biljartbedrijf klaagde over een tekort aan ivoor. Hyatt verbeterde het productieproces en gaf "paxsin" een nieuwe naam - "Celluloid". Hij kreeg een kant-en-klare markt van biljartfabrikanten en maakte al snel allerlei producten van plastic. Vroege kunststoffen konden gemakkelijk vlam vatten, wat het assortiment producten dat ervan werd gemaakt beperkte. Het plastic dat met succes bestand is tegen hoge temperaturen is "bakeliet". Leo Baekeland verkreeg het patent in 1909.

In 1909 begon Baekeland in de Verenigde Staten met het synthetiseren van fenolische kunststoffen. In de jaren 1930 kwam nylon weer op de markt. Het staat bekend als "een vezel gesynthetiseerd uit steenkool, lucht en water, dunner dan spinnenzijde, harder dan staal en beter dan zijde". Hun uiterlijk legde de basis voor de uitvinding en productie van verschillende kunststoffen. Door de ontwikkeling van de petrochemische industrie in de Tweede Wereldoorlog verving aardolie steenkool als grondstof voor kunststoffen en ook de kunststofverwerkende industrie ontwikkelde zich snel.

Plastic is een zeer lichte stof. Verwarming op een zeer lage temperatuur kan het zacht maken en naar believen dingen van verschillende vormen maken. Plastic producten hebben heldere kleuren, een laag gewicht, geen angst om te vallen, zuinigheid en duurzaamheid. De komst ervan brengt niet alleen veel gemakken in het leven van mensen, maar bevordert ook enorm de ontwikkeling van de industrie.

De uitvinding van kunststoffen is echter minder dan 100 jaar oud. Als mensen op dat moment extatisch waren over hun geboorte, moeten ze veel moeite doen om met deze dingen om te gaan die vol leven zijn en een grote bedreiging vormen voor de menselijke leefomgeving.

Plastic is een chemisch aardolieproduct dat wordt gewonnen uit aardolie of steenkool. Eenmaal geproduceerd, is het moeilijk om op natuurlijke wijze af te breken. Plastic zal 200 jaar lang niet vergaan en afbreken in de ondergrond. Een groot aantal plastic afval zal ondergronds worden begraven, wat de doorlaatbaarheid van de grond zal vernietigen, de grond zal verharden en de groei van planten zal beïnvloeden. Als vee plastic eet dat is vermengd met voer of per ongeluk in het wild is achtergelaten, zullen ze ook sterven als gevolg van obstructie van het spijsverteringskanaal.

Op dit moment is de jaarlijkse productie van plastic in China 3 miljoen ton en het verbruik is meer dan 6 miljoen ton. De jaarlijkse productie van alle kunststoffen is 100 miljoen ton. Berekend op 15% van het jaarlijkse plastic afval, is het jaarlijkse plastic afval 15 miljoen ton. Het jaarlijkse plastic afval in China is meer dan 1 miljoen ton en het aandeel van plastic afval in afval is goed voor 40%. Zo'n groot aantal afvalplastics wordt als afval onder de grond begraven, wat ongetwijfeld een grotere druk uitoefent op de toch al ontbrekende landbouwgrond.

Plastic brengt niet alleen gemak in het leven van mensen, maar brengt ook toekomstige problemen met zich mee voor het milieu. Mensen noemen de ramp die plastic in het milieu brengt "witte vervuiling". Op dit moment passen veel landen verbranding (regeneratie van thermische energie) of opwerking (productregeneratie) toe om met afvalplastic om te gaan. Deze twee methoden maken afvalplastic gerecycled en bereiken het doel om hulpbronnen te besparen. Omdat afvalplastic echter schadelijke gassen voor het menselijk lichaam zal produceren en het milieu zal vervuilen tijdens verbranding of opwerking, kan worden gezegd dat de behandeling van afvalplastics nog steeds een hoofdpijndossier is bij de bescherming van het milieu.

Het algemene bureau van de Raad van State heeft de kennisgeving uitgevaardigd over het beperken van de productie en verkoop van plastic boodschappentassen, die vereist dat alle supermarkten, winkelcentra, marktbeurzen en andere detailhandelszaken in goederen het systeem voor betaald gebruik van plastic boodschappentassen implementeren en geen plastic boodschappentassen gratis verstrekken. Bovendien mogen passagierstreinen, passagiersschepen, personenauto's, vliegtuigen, stations, luchthavens en schilderachtige plekjes passagiers en toeristen niet voorzien van ultradunne plastic boodschappentassen (verpakkingszakken). Plastic boodschappentassen moeten duidelijk geprijsd zijn en apart worden ingezameld. In de kennisgeving wordt bepaald dat verkooppunten van goederen geen gratis plastic boodschappentassen mogen verstrekken of inzamelen die zijn inbegrepen in de totale prijs van goederen. Tegelijkertijd zullen de betrokken departementen specifieke beheersmaatregelen formuleren voor het betaalde gebruik van plastic boodschappentassen in de detailhandel en geleidelijk een marktomgeving vormen voor het betaalde gebruik van plastic boodschappentassen.

In het bericht wordt gepleit voor het weer dragen van stoffen tassen en groentemanden, het hergebruiken van duurzame boodschappentassen en het verminderen van het gebruik van plastic tassen. Tegelijkertijd moeten bedrijven ook het verpakken van goederen vereenvoudigen en kiezen voor groenere en milieuvriendelijkere verpakkingszakken. De aankondiging moedigt bedrijven en sociale krachten ook aan om herbruikbare boodschappentassen, zoals stoffen tassen, gratis ter beschikking te stellen aan de massa. De productie en verkoop van ultradunne plastic tassen is in het hele land verboden. Vanaf 1 juni 2008 zal een fiscaal beleid worden geformuleerd om de plasticvervuiling door afval te beteugelen. Ook de productie, verkoop en het gebruik van plastic boodschappentassen (ultradunne plastic boodschappentassen) met een dikte van minder dan 0,025 mm wordt in het hele land verboden. Grote winkelcentra in het hele land zullen betaald gebruik van plastic tassen implementeren en klanten moeten betalen voor plastic tassen om de verspreiding van plastic tassen te stoppen.